που ακουμπούσαν όπου η ματιά σου αφηνόταν.
Μιας ζωής που που δεν όρισες τις περισσότερες στιγμές της μα αφέθηκες σ' αυτές μέχρι τέλους.
Σωστά και λάθη, χαρά και θλίψη, γέλιο και δάκρυ, όλα μπερδεμένα τώρα περνούν μπροστά σου
και συ θεατής στο έργο της ζωής σου.
Σκέψεις κι αισθήσεις σε τυλίγουν κι εκείνο το γνώριμο
σφίξιμο στο στομάχι για κάθε απώλεια. Ένα βίντεο ζωής
παίζει μπροστά στα μάτια σου τώρα κι εσύ το σταματάς εκεί που το γέλιο σου σκορπούσε και χανόταν.
'Όμορφες εικόνες μιας εποχής που μοιάζει να έρχεται από μακρινούς καιρούς. Κι όμως όχι δεν είναι πολύς ο χρόνος που όλα αυτά υπήρξαν στη ζωή σου.
Τότε που η ζωή μετρούσε σχεδόν μόνο χαμόγελα, τότε που τίποτα δεν προμήνυε το σήμερα.
Τα δάκρυα στεγνώνουν πάνω στο πρόσωπό σου και 'συ μένεις ν' αναρωτιέσαι σε ποια στιγμή ακριβώς χάθηκε το χαμόγελο. Πόση η σημασία της απάντησης όμως;
Β. Μαντά
