Μοναχικές διαδρομές

Μια μοναχική διαδρομή
όλη μου η ζωή, όπως
όλων σας...
Αναρωτηθήκατε πόσοι
από όσους έχετε δίπλα σας
θα παρέμεναν, αν καταφέρνατε
να ομολογήσετε όλες
τις πραγματικές σας σκέψεις;

Τις πράξεις;
Τις επιθυμίες;
Τολμήσατε ποτέ πραγματικά
να τις ξεστομίσετε έστω σε εσάς τους ίδιους;
Ποτέ δε θα μάθετε πόσο βαθιά μόνοι ζήτε...
Δεν το αντέχετε!!

Στο παραμύθι χωράει τ' όνειρο
στην αλήθεια μόνο η ελευθερία...  και αυτό δε στο έμαθε ποτέ κανείς. Χρόνια ολόκληρα σου δίδαξαν τα πρέπει και τα μη, πως να ξεφύγεις τώρα. Κουκούλωσε πρόχειρα ξανά τις ανάγκες σου και προχώρα σε αυτό που έμαθες να λες ζωή. Η μιζέρια σε κυκλώνει από παντού αλλά εσύ ξέρεις να ονειρεύεσαι είπαμε. Σε μια ελεύθερη πτώση που θα δοθεί την ώρα του τέλους θα καταλάβεις αυτά που πραγματικά έζησες και φεύγοντας θα πάρεις ότι είχες πάντα στην ψυχή σου... το λυγμό σου!!
Με αυτόν το λυγμό γεννήθηκες με αυτόν θα φύγεις ξανά...

Βικτωρία

Σιωπή

Έχω μια μεγάλη σιωπή μέσα μου,
μες΄ στην σιωπή συναναστρέφουμαι,
μες΄ στην σιωπή συνωστίζουμαι,στην αγρύπνια της διερωτώμαι. 

Κ. Μόντης

Άρωμα πασχαλιάς

Κάποια χειμωνιάτικη νύχτα,
μια γυναίκα άναψε το τζάκι.
Προσηλωμένη στις φλόγες
κι ανακατεύοντας τα ξύλα,
θυμήθηκε
κάποια μακρινή άνοιξη,
κάποιο νυχτερινό τηλεφώνημα,
κάποια σύντομη ερωτική συνομιλία.
Και ξαφνικά
φύσηξε ένα ανοιξιάτικο αεράκι.
Κι όλος ο χώρος κατακλύστηκε
από το άρωμα μιας πασχαλιάς.

Τύψεις

Όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν.
Δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανηλέητα,
λόγια πιο πρόστυχα κι απ τις χειρονομίες.


Μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή, ξαγρυπνισμένη και χλωμή.

Ντίνος Χριστιανόπουλος