Σταγόνες θλίψεις έσταξε ο ουρανός και πότισε το άνυδρο χώμα που μάτωσε σαν πληγή ανοιχτή. Μεθυσμένος αέρας σηκώθηκε και σκόρπισε ξεψυχισμένες ανάσες στο πρόσωπό μου που καιγόταν απ' τον πυρετό της ερημιάς.
Με απλωμένα τα χέρια στροβιλίστηκα σ' έναν απελπισμένο χορό προδομένων ονείρων.
Ένιωσα να γίνομαι ένα με τον αέρα, με το χώμα, με τη βροχή και τη στιγμή που αφηνόμουν στην εγκατάλειψη όλη η ομορφιά του κόσμου πλημμύρισε τα μάτια μου.
Ένας ήλιος άπλωσε αστέρια και το φεγγάρι σκόρπισε φως κι έβαψε πράσινα τα σύννεφα. Τα δέντρα άνθισαν και οι καρποί τους έσταξαν πουλιά στον ουρανό. Μια πεταλούδα έφερε τη θάλασσα και τα ποτάμια χύθηκαν και ξέπλυναν το χώμα. Παντού άνοιξαν χρώματα και μουσικές κι όλα τα όνειρα έγιναν ρόδα στα δειλινά που χάραζαν ανατολή.
Καράβι έγινε το κορμί και η ψυχή τα πανιά του που στο ηλιοβασίλεμα της αυγής, άγγιξαν το διάφανο πορτοκαλί τ' ουρανού μου.
Σαλπάραμε ψυχή μου, αφέσου!!
Βίκυ Μ.
